حسن محدثی گیلوایی زاده‌ی روستای کرباسده در استان گیلان است. دوره‌ی ابتدایی و راه‌نمایی را در همان روستا گذرانده و سپس برای ادامه‌ی تحصیل در رشته‌ی علوم تجربی، در شهر رشت درس خوانده و در خرداد سال ۱۳۶۴ دیپلم گرفته است. بعد از عدم توفیق در رشته‌های مورد علاقه در کنکور همان سال، در ۱۵ اسفند ۱۳۶۴ به خدمت سربازی رفته و به مدت ۲۸ ماه در دوران جنگ خدمت کرده که ۱۶ ماه از آن در جبهه‌ها گذشته است.

در سال ۶۴ به‌طور اتفاقی با آثار علی شریعتی آشنا شده و سال‌ها با این آثار مانوس بوده است. همین امر سبب گرایش تدریجی وی به علوم انسانی شده و در سال ۱۳۶۹ در رشته‌ی علوم اجتماعی دانش‌گاه تهران پذیرفته شده است. به مدت هفت سال کارشناسی و کارشناسی ارشد را در رشته‌ی علوم اجتماعی در دانش‌گاه تهران گذرانده و در اردی‌بهشت سال ۱۳۸۳ نیز از رساله‌ی دکتری خود در واحد علوم و تحقیقات دانش‌گاه آزاد اسلامی دفاع کرده است.

او از مهر سال ۱۳۸۰ در واحد تهران مرکزی دانش‌گاه آزاد اسلامی استخدام شده و از آن زمان تاکنون در این واحد دانش‌گاهی رسما در حال تدریس است. حوزه‌ی اصلی فعالیت وی دین‌پژوهی و به‌ویژه جامعه‌شناسی دین است. جامعه‌شناسی خانواده و جامعه‌شناسی فساد حوزه‌های دیگری هستند که محدثی در آن‌ها فعالیت داشته است. محدثی آثار متعددی را نوشته یا ترجمه کرده است که برخی از آن‌ها هنوز مجال انتشار نیافته‌اند.

کتاب “مشرکی در خانواده‌ی پیامبر” که به‌هم‌راه استاد ارج‌مند فلسفه دکتر بیژن عبدالکریمی نگاشته شده است، پرخواننده‌ترین کتاب او است و ترجمه‌ی آن به زبان‌های دیگر در دست انتشار است. محدثی اما به برخی از آثار منتشر نشده‌ی خود نظیر “کارناوالی شدن عزاداری عاشورا”، “زن، عشق، جنایت: داستان‌های واقعی شوهرکشی از زبان زنان”، “درآمدی بر جامعه‌شناسی دروغ‌گویی” و اثر دو جلدی “روایت ایرانی جامعه‌شناسی دین” به‌عنوان به‌ترین آثار علمی خود می‌نگرد.