شاید در دنیا هیچ صفتی به اندازه­ی خودخواهی، مورد سوءتفاهم قرار نگرفته باشد. بله، خودخواه بودن چیز بسیار خوبی است، این ماییم که معنای درست خودخواهی را نمی­دانیم. اگر “خودخواهی” بلد بودیم به­جای اینکه در کار دیگری سرک بکشیم همه تلاشمان را بر روی رشد و آسایش خودمان متمرکز می­کردیم. اگر خودخواهی بلد بودیم به­جای اینکه برای انجام هر کاری منتظر تشکر و پاداش باشیم آن کار را برای دل خود و وجدان خودمان انجام می­دادیم و اهمیتی به درک کردن یا نکردن دیگران نمی­دادیم. اگر خودخواه بودیم به­جای اینکه با کینه­توزی نسبت به دیگران، به خود آسیب بزنیم به سلامت و شادی خود فکر می­کردیم. اگر خودخواه بودیم به­جای اینکه همه­اش به حرف و قضاوت این و آن فکر کنیم با عقل و منطق خودمان تصمیم می­گرفتیم. اگر خودخواه بودیم به طرف مقابلمان به­قدر ارزشش احترام نمی­گذاشتیم، به­قدر ارزش خودمان احترام می­گذاشتیم. اگر خودخواه بودیم به­جای سعی در پایین کشیدن دیگری، تلاش می­کردیم خودمان را بالا بکشیم. اگر خودخواه بودیم به­جای خشمگین شدن و اثبات خود، از هر انتقادی به­عنوان فرصتی برای پیشرفت خودمان استفاده می­کردیم. اگر خودخواه بودیم با هر کس مثل خودش رفتار نمی­کردیم، بلکه طبق فهم و اخلاقیات خودمان رفتار می­کردیم. خودخواهی چیز بدی نیست. ماییم که بلد نیستیم چگونه خودخواهی کنیم.